فصل اول کتاب با این جملات آغاز می‌شود:
"این سرگذشت، یادگار دورانی است که من با شکم به پشت چسبیده در شهر کریستیانیا در به در و آواره بودم. هیچ‌کس نیست که از این شهر عجیب برود و اثری بر لوح ضمیرش به یادگار نماند …
در کلبه‌ی محقر خود بیدار دراز کشیده‌ام و زنگ ساعت شش صبح را از طبقه‌ی زیرین می‌شنوم. روز بود و رفت و آمد در پلکان آغاز می‌شد. یک قسمت از در اطاق با شماره‌های کهنه‌ی روزنامه‌ی مورگن بلاد پوشیده بود. با کمال وضوح می‌توانستم در وسط روزنامه اعلان اداره‌ی کل فانوس‌های دریایی و در سمت چپ آن با حروفی درشت و برجسته، آگهی نان تازه‌ی فابیان السن را بخوانم ..."