اردوگاه‌های زندانیان سیاسی کره‌ی شمالی دو برابر گولاگ‌های استالین و دوازده برابر اردوگاه‌های نازی‌ها عمر دارند. هیچ‌کس که در آن‌ها به دنیا آمده، فرار نکرده است، هیچ‌کس جز شین دونگ هیوک.
فرار از اردوگاه 14، از طریق داستان تکان‌دهنده‌ی حبس و فرار شگفت‌انگیز شین اسرار تمامیت‌خواه‌ترین حکومت جهان را افشا می‌کند. شین چیزی از وجود تمدن نمی‌دانست - او مادرش را رقیبی برای غذا می‌دید، نگهبانان او را یک خبرچین بار آوردند و شاهد اعدام مادر و برادرش بود.
همه کیم جونگ ایل را می‌شناختند. اما کشورش را نه. این کشور گرسنه، ورشکسته و مجهز به سلاح اتمی است و بین 150000 تا 200000 نفر به عنوان برده در اردوگاه‌های زندانیان سیاسی‌اش کار می‌کنند.
این کتاب با تمرکز بر داستان این جوان شگفت‌انگیز که در امنیتی‌ترین زندان امنیتی‌ترین کشور دنیا رشد کرده، اسرار مخفی این کشور را افشا می‌کند. فرار از اردوگاه 14 خاطراتی بی‌نظیر است از یکی از تاریک‌ترین کشورهای جهان. این کتاب داستان تحمل، شجاعت، بقا و امید است. (برگرفته از توضیحات پشت جلد)

داستان با این جملات آغاز می‌شود:
"شین و مادرش در یکی از بهترین نقاط اردوگاه 14 زندگی می‌کردند؛ روستایی کنار یک باغ و درست روبه‌روی مزرعه‌ای که بعدها مادرش را در آن‌جا به دار آویختند.
هر کدام از چهل ساختمان یک طبقه‌ای روستا، چهار خانواده را در خود جای می‌داد. شین و مادرش اتاقی برای خودشان داشتند که آن‌جا کنار هم روی کف بتونی‌اش می‌خوابیدند. چهار خانواده از آشپزخانه‌ای مشترک استفاده می‌کردند که فقط یه لامپ داشت. در روز دو ساعت برق وصل بود، از چهار تا پنج صبح و ده تا یازده شب. پنجره‌ها از جنس پلاستیک خاکستری و به قدری مات و کدر بودند که نمی‌شد بیرون را دید. اتاق‌ها به روش کره‌ای گرم می‌شدند، یعنی با سوزاندن زغال‌سنگ در آشپزخانه و انتقال گرمای آن از طریق لوله‌هایی در کف اتاق‌ها. اردوگاه، معدن زغال‌سنگی برای خودش داشت و زغال‌سنگ برای گرم کردن به سادگی در دسترس بود ..."