کتاب مجموعه دعاهایی است به طنز. نویسنده در "شرح پریشانی (یا همان مقدمه)" در ابتدای کتاب آورده:
"موسی (ع)، شبانی را دید / که به‌نحوی عجیب و با زبانی غریب / با خدا صحبت می‌کند. / او را سرزنش کرد. / شبان رنجید، / پریشان و پشیمان شد؛ / گریست و ... / خطاب آمد: بگذار بگوید. / من خدای آن بنده‌ام و من، / "خود" بودن را دوست‌تر دارم / تا ادایی "دیگر"! / موسی (ع) نزد شبان رفت. / قصه را بازگفت و فرمود: / بگو! هر چه می‌خواهد دل تنگت / بگو!

من چوپانی تنها هستم، / در قرن بیست‌ویک؛ / با گله‌ای از / گوسفندان دلتنگی‌هایم، / در دشتی از گل‌های قالی 9 متری / خانه‌ی اجاره‌ای 40 متری! / که هر چه خواسته دلِ تنگم / گفته‌ام. / به قول مولانا: / دانه معنی بگیرد مردِ عقل / ننگرد پیمانه را گر گشت نقل

سخت نگیرید؛ / بر دیوانه حرجی نیست ..."

متن دو مناجات اول کتاب به قرار زیر است:

(1)
خدایا!
به حق همین وقت و ساعت
در جهنم را گل بگیر!

(2)
خدایا!
شکر مخصوص توست
که به انسان قدرت دق کردن دادی