اوژن دو راستینیاک، جوان شهرستانی که به پاریس آمده و در پانسیون زوار در رفته‌ی مادام وکه اقامت دارد، با دیدن زندگی پر زرق و برق شهر پاریس جذب این تجملات می‌شود. او از سوی دیگر با دیگر ساکنین پانسیون و زندگی و مشکلات هرکدام از آنها آشنا می‌شود.
یکی از کسانی که راستینیاک با او آشنا می‌شود پیرمردی با نام "بابا گوریو" است که زمانی ثروتمند بوده و حالا زندگی فقیرانه‌ای را می‌گذراند. او دو دختر دارد که هرکدام با مردی ثروتمند ازدواج کرده‌اند اما دامادهای او به دلیل شکست باباگوریو در زندگی حاضر نیستند با او رفت و آمد داشته باشند ...

داستان با این جملات آغاز می‌شود:
"مادام وکه، که پیش از ازدواج به مادموازل دو کنفلان معروف بود، پیرزنی است که از چهل سال پیش پانسیون ارزانی در کوچه نو -سنت-ژنویو (پاریس) بین کارتیه‌لاتن و فوبورسن مارسل دایر کرده. این پانسیون که به نام "خانه وکه" مشهور شده مسکن مردان و زنان و جوانان و پیران است، و هیچ‌گاه بدگویی اشخاص نتوانسته است به حیثیت یک موسسه آبرومند آسیبی برساند. با آن که اقامت یک نفر جوان را در این پانسیون، خانواده‌اش می‌تواند با مبلغ مختصری تامین کند، مع‌هذا در سی سال اخیر هیچ دختر جوانی در این خانه دیده نشده بود. ولی در سال 1819، یعنی زمانی که این سرگذشت دردناک شروع می‌شود، دختر جوان فقیری در این خانه مسکن داشت ..."

اطلاعات بیشتر درباره این کتاب را می‌توانید در اینجا بیابید.