داستان با مرگ پدر چهار بچه آغاز می‌شود. در مدت کوتاهی مادر خانواده هم فوت می‌کند و بچه‌ها برای آنکه سازمان تامین اجتماعی بچه‌های خانواده را از هم جدا نکند و هرکدام را به خانواده‌ای نسپارد، مرگ مادر را مخفی می‌کنند.
با شروع زندگی‌ای که در آن بچه‌ها باید خودشان گلیم خود را از آب بیرون بکشند، به مرور خواهر و برادر بزرگتر در نقش پدر و مادر خانواده فرو می‌روند. با اختلاف‌ها و مشکلات معمول. اما داستان زمانی پیچیده‌تر می‌شود که دوست خواهر بزرگ، به این نوع زندگی آنها مشکوک می‌شود و شروع به پرس‌وجو درباره‌ی مادرشان می‌کند ...

داستان با این جملات آغاز می‌شود:
"پدرم رو نکشتم، اما بعضی وقت‌ها احساس می‌کردم یک جورهایی باعث مرگش شده بودم. ولی به دلیل همزمانی‌اش با تغییر جسمی عظیمی که در من رخ می‌داد و اتفاقات پس از آن، مرگش بی‌اهمیت به نظر می‌رسید.
بعد از مرگ پدر، من و خواهرم یک هفته راجع بهش حرف می‌زدیم. وقتی راننده‌های آمبولانس اونو توی یک پتوی قرمز روشن پیچیدند و بردند. "سو"، خواهرم، به شدت گریه می‌کرد. پدرم مردی نحیف، زودرنج و پر از عقده‌های روانی با دست‌ها و چهره‌ای زرد و رنگ‌پریده بود. فقط برای توضیح اینکه من و خواهرهام چطور وارث حجم عظیمی از سیمان شدیم، مختصری از داستان مرگش رو بازگو می‌کنم ..."

اطلاعات بیشتر درباره این کتاب را اینجا بیابید.