داستان چهار شخصیت اصلی دارد. توما که جراح موفقی ساکن شهر پراگ است و ازدواج اولش به جدایی انجامیده و حالا از پیوند مجدد با زنی دیگر هراس دارد. ترزا که توما او را دوست دارد، دختری ساده، بی‌آلایش، آرمان‌خواه و در عشق حسود است. سابینا که هنرمند و نقاش است و دوست توما. او زنی است که از هرچه رنگ تعلق دارد گریزان است و همواره در فکر خیانت است. بالاخره فرانز دوست سابینا است که عقایدی متفاوت با او دارد و شیفته وفاداری است.
داستان حول ارتباط توما و ترزا که در نهایت به ازدواج‌شان منتهی می‌شود شکل می‌گیرد. اما کتاب بیش از آنکه به روایت داستانی کلاسیک بپردازد، از میان ارتباط این چهار شخصیت با یکدیگر مسائل فلسفی مختلفی را که انسان غربی امروز با آن دست به گریبان است مرور می‌کند. (با استفاده از "نقد کتاب بار هستی" به قلم اکرم نعمت‌الهی، وب سایت تبیان)

داستان با این جملات آغاز می‌شود:
"بازگشت ابدی، اندیشه‌ای اسرارآمیز است و "نیچه" با این اندیشه بسیاری از فیلسوفان را متحیر ساخته است. باید تصور کرد که یک روز همه‌چیز، همان‌طور که پیش از این بوده، تکرار می‌شود و این تکرار هم‌چنان تا بی‌نهایت ادامه خواهد یافت! معنای این اسطوره نامعقول چیست؟
خلاف اسطوره‌ی بازگشت ابدی این است: زندگی که به یک‌باره و برای همیشه تمام می‌شود و بازنخواهد گشت، شباهت به سایه دارد، فاقد وزن است و از هم‌اکنون آن را باید پایان یافته دانست؛ و هرچند موحش، هرچند زیبا و هرچند باشکوه باشد، این زیبایی، این دهشت و شکوه هیچ معنایی ندارد. این‌ها درخور اعتنا نیست، همان‌طور که جنگ میان دو سرزمین آفریقایی در قرن چهاردهم، هیچ‌ چیز را در دنیا تغییر نداده است، هرچند در این جنگ سی‌هزار سیاه‌پوست با رنج و مصیبت وصف‌ناپذیری هلاک شده باشند ..."