رابینسون کروزوئه در قرن بیست و یکم، اما این‌بار در سیاره‌ی مریخ.
مارک واتنی، از خدمه‌ی دومین گروه فضانوردان ناسا است که بر سطح سیاره‌ی مریخ فرود آمده‌اند. به دلیل وقوع توفان شدید در مریخ، گروه مجبور می‌شوند مریخ را در نهایت عجله ترک کند. در این بین مارک آسیب می‌بیند و فضانوردان دیگر چون تصور می‌کنند او مرده رهایش می‌کنند و از مریخ می‌روند. اما مارک زنده است و تا آمدن گروه بعدی فضانوردان چهار سال زمان مانده. با این همه، مارک کم‌تر از یک سال جیره‌ی غذایی دارد و هیچ ارتباط مخابراتی هم با زمین ندارد. حال او باید دست به هر کاری که می‌تواند بزند تا زنده بماند. مریخی داستان قدرت هوش انسان است در برابر طبیعت بیگانه و دشمن‌خوی مریخ، داستان تنهایی یک فرد و قدرت علم برای کمک به بشر. (برگرفته از توضیحات پشت جلد کتاب)

داستان با این جملات آغاز می‌شود:
"به فنا رفتم.
البته کلی با خودم فکر کردم و به این نتیجه رسیدم.
به فنا.
شش روز از دو ماهی که قرار بود بزرگ‌ترین دو ماه عمرم باشد گذشت و بعد همه چیز کابوس شد.
حتی خبر ندارم کسی این‌ها را می‌خواند یا نه. ولی خوب لابد بالاخره کسی پیدایشان می‌کند. شاید مثلا صد سال دیگر.
محض اطلاع ... من در سول ششم نمردم. قطعا مابقی خدمه خیال کردند من مردم و نمی‌توانم هم سرزنش‌شان کنم. شاید یک روز عزای ملی برای من اعلام کنند و توی صفحه‌ی ویکی‌پدیای من هم بنویسند "مارک واتنی تنها انسانی است که بر سطح سیاره مریخ مرده."
نمی‌شود هم گفت حرف‌شان غلط است. چون قطعا این‌جا می‌میرم. فقط آن‌طور که بقیه خیال می‌کنند در سول ششم نمرده‌ام ..."