کتاب اثری است که نویسنده فرم‌های گوناگون را در آن بکار برده. شعر، خاطره‌نگاری، شرح سفر، و گفتگو. به همه اینها جنبه‌هایی از داستان‌پردازی و خودزندگینامه‌نویسی را نیز اضافه کنید! اما بدون شک بهترین عبارتی که کتاب را وصف می‌کند "اثری فلسفی" است.
کتاب حاوی دو اثر است که با فاصله زمانی 40 سال نوشته شده‌اند. بخش اول کتاب را نویسنده در زمانی نوشته که دوران نقاهت از یک بیماری مرگبار را می‌گذرانده. در این بخش نویسنده اثری سرشار از خوشی و لذت آفریده و خواننده را ترغیب می‌کند تا در "اینجا" و "اکنون" زندگی کند و تا آنجا که می‌تواند از زندگی روزمره و همنشینی‌های معمول خود لذت ببرد.
بخش دوم کتاب را ژید در شصت‌سالگی نوشته. در این بخش او بر فلسفه دوران جوانی خود مجددا تاکید می‌کند و توضیح جامع‌تری درباره جنبه‌های مذهبی و سیاسی این فلسفه در اختیار خواننده قرار می‌دهد.

بخش نخست کتاب با این جملات آغاز می‌شود:
"ناتانائیل، آرزو مکن که خدا را جز در همه‌جا، در جایی دیگر بیابی.
هر آفریده‌ای نشانه خداوند است، اما هیچ آفریده‌ای نشان‌دهنده او نیست.
همین که آفریده‌ای نگاهمان را به خویش معطوف کند، ما را از راه آفریدگار باز می‌گرداند.

در حالی‌که دیگران به انتشار آثار خود می‌پردازند و یا سرگرم تالیفند، من برعکس، سه سال از عمرم را در سفر گذراندم تا آنچه را از راه عقل فرا گرفته بودم به‌دست فراموشی بسپارم. از یاد بردن آموخته‌ها روندی کند و دشوار داشت و بیش از همه تعلیماتی که مردمان به من تحمیل کرده بودند به حالم سودمند افتاد و به‌راستی سرآغازی برای آموزشی دیگر شد.
تو هرگز کوششی را که به‌ناچار برای دل‌بستن به زندگی به‌کار بردیم در نخواهی یافت، اما اکنون که دلبسته آن شده‌ایم، این دلبستگی مانند دوست داشتن هر چیز دیگر با شوروگرمی همراه خواهد بود ..."

اطلاعات بیشتر درباره این کتاب را اینجا و اینجا بیابید.