داستان کتاب درباره‌ پسرکی سرخ‌پوست است که از بدو تولد با مشکلات مغزی دست‌وپنجه نرم می‌کند و مجبور است در قرارگاه سرخ‌پوستان با مشکلاتی بجنگد که حتی آدم‌های کاملا سالم هم از پس آن برنمی‌آیند. آرنولد (جونیور) در میان دیگران پذیرفته نیست، بچه‌ها او را به رفاقت نمی‌پذیرند و آزارش می‌دهند. یگانه دوست او، راودی، در خانواده‌ای نابه‌سامان زندگی می‌کند و از همین حالا آینده‌ی ناامن و غم‌بار او را می‌شود حدس زد...

داستان با این جملات آغاز می‌شود:
"وقتی به دنیا آمدم توی مغزم آب بود.
دقیق‌ترش را بخواهید، نه، آب نبود. راستش به دنیا که آمدم مایع نخاعی داخل جمجمه‌ام بیش از اندازه بود. اما مایع نخاعی مغز اصطلاح شیک دکترها برای روغن داخل مغز است. روغن مغز توی لوب‌ها همان کاری را می‌کند که روغن ماشین توی موتور. یعنی باعث می‌شود قطعه‌ها نرم و روان کار کنند. اما وضع من وارونه بود یعنی موقع تولد توی جمجمه‌ام آن‌قدر روغن بود که کم‌کم غلیظ و چندش‌آور و قر و قاتی شد و برعکس کار را خراب کرد، تا جایی که موتور فکر کردن و نفس کشیدن و زندگی‌کردنم به پت پت افتاد و خفه کرد …"