داستان ماجرای زندگی مردی است که بیمار و در حال مرگ است. او خاطرات یکسال از زندگیش را می‌نویسد و می‌خواهد آن را به دست دوستی بسپارد. این اثر در واقع بخشی بازگویی خاطرات آن مرد و بخشی دیگر داستان زندگی کسانی است که از آن خاطرات زنده مانده‌اند.

داستان با این جملات آغاز می‌شود:
"در بهار 1967 با او برای نخستین‌بار دست دادم. در آن هنگام دانشجوی سال دوم دانشگاه کلمبیا بودم، پسری نادان با اشتهای کتاب‌خوانی و این باور (یا توهم) که روزی به جایی خواهم رسید که خود را شاعر بنامم، و از آن‌جا که شعر بسیار می‌خوانم، قبلا با مردی که هم‌نام او بود در "دوزخ" اثر دانته آشنا شده بودم. مرد مرده‌ای که در آخرین ابیات از بیست و هشتمین کانتوی "این فرنو" کند و آرام می‌گردد. برتران دوبورن، شاعر قرن دوازدهم اهل پروانس سر بریده‌ی خود را که مثل چراغ بادی به این‌سو و آن‌سو در نوسان است، در دست دارد - که این بی‌تردید یکی از شگفت‌آورترین تصاویر کتابی است که به فهرستی از اوهام و شکنجه می‌ماند ..."

اطلاعات بیشتر درباره این کتاب را اینجا و اینجا بیابید.