کتاب، حکایتی است از زندگی حضرت فاطمه (س) که در فصل‌های مختلف از زبان شخصیت‌های مختلف (پدر: حضرت محمد (ص)، همسر: حضرت علی (ع)، فرزند: امام حسن (ع) و ...) تعریف می‌شود.

داستان با این جملات آغاز می‌شود:
"روزگار غریبی است دخترم! دنیا از آن غریب‌تر!
این چه دنیایی است که دختر رسول خدا را در خودش تاب نمی‌آورد؟
این چه روزگاری است که "راز آفرینش زن" را در خود تحمل نمی‌کند؟
این چه عالمی است که دردانه خدا را از خویش می‌راند؟
روزگار غریبی است دخترم. دنیا از آن غریب‌تر.
آنجا جای تو نیست، دنیا هرگز جای تو نبوده است. بیا دخترم، بیا، تو از آغاز هم دنیایی نبودی. تو از بهشت آمده بودی، تو از بهشت آمده بودی ...
آن روزها که مرا در حرا با خدا خلوتی دوست‌داشتنی بود، جبرئیل؛ این قاصد میان عاشق و معشوق، این رابط میان عابد و معبود، این ملک خوب و پاک و صمیمی، این امین رازهای من و پیام‌های خداوند، پیام آورد که معبود، چهل شبانه‌روز تو را می‌خواند، یک خلوت مدام چهل روزه از تو می‌طلبد ..."