داستان با این جملات آغاز می‌شود:
"ژان کلود پلتیه اولین بار در کریسمس 1980 در پاریس، زمانی که نوزده سال داشت و مشغول یادگیری ادبیات آلمانی بود اثری از بنو نو آرچیمبولدی را خواند. کتاب مورد نظر دارسون‌وال بود. پلتیه‌ی جوان در آن زمان متوجه نشد این رمان بخشی از سه‌گانه است (شامل رمان باغ به زبان انگلیسی، رمان نقاب چرمی به زبان لهستانی و رمان دارسون‌وال به زبان فرانسوی) اما این ناآگاهی یا لغزش یا ضعف کتاب‌شناسی که تنها به جوانی مثل او مربوط می‌شد، چیزی از شگفتی و تحسینی را که رمان در وجودش به جریان انداخته بود کم نکرد.
از آن روز به بعد (یا از ساعت‌های اولیه‌ی صبحی که مطالعه‌ی جدیدش را به پایان برد) به خواننده‌ی مشتاق آرچیمبولدی تبدیل شد و تلاشش را برای پیدا کردن آثار بیشتری از این نویسنده آغاز کرد. کار ساده‌ای نبود. پیدا کردن کتاب‌هایی از بنو ون آرچیمبولدی در دهه‌ی 1980، حتی در پاریس، خالی از مشکل نبود. در دپارتمان آلمانی دانشگاه تقریبا هیچ مرجعی به نام آرچیمبولدی پیدا نکرد. اساتید پلتیه هیچ‌وقت نام او را نشنیده بودند. یکی از اساتید گفت فکر می‌کند این اسم را جایی شنیده باشد ..."