کتاب داستان هالی گولایتلی، دختری سرزنده و شاد با گذشته‌ای مبهم است که در نیویورک زندگی می‌کند. راوی بی‌نام داستان مرد جوانی است که قصد دارد نویسنده بشود و از آن‌جا که در همسایگی هالی زندگی می‌کند تصادفا او را ملاقات می‌کند و به‌تدریج با دخترک آشنا می‌شود. این آشنایی مقدمه‌ای برای ملاقات راوی با دوستان هالی و ورود به دنیای هنرمندان آن زمان است. چندی بعد سروکله‌ی مردی میانسال و افسرده پیدا می‌شود که ادعا می‌کند شوهر هالی است و ... (برگرفته از توضیحات پشت جلد کتاب)

داستان با این جملات آغاز می‌شود:
"سرنوشت همیشه مرا به جاهایی که قبلا در آن‌ها زندگی کرده‌ام، به خانه‌ها و نواحی اطراف‌شان، بازمی‌گرداند. مثلا به خانه‌ای در خیابان هفتادم شرقی که نمایی از سنگ قهوه‌ای داشت و در نخستین سال‌های جنگ، اولین محل اقامتم در نیویورک به‌شمار می‌رفت. آپارتمان من که فقط از یک اتاق تشکیل می‌شد، پر از اثاثیه‌ی اسقاطی بود؛ یک کاناپه و چند تا صندلی بزرگ که روکشی از مخمل زبر قرمز داشتند و آدم را یاد صندلی‌های قطار در روزهای گرم تابستان می‌انداختند. دیوارهای گچبری شده‌ی اتاق به رنگ تفاله‌ی جویده‌شده‌ی توتون بودند و همه‌جا، حتی حمام، با تصاویر باسمه‌ای از ویرانه‌های روم باستان، که بر اثر گذشت ایام قهوه‌ای رنگ و لک‌وپیس شده بودند، تزیین شده بود ..."