داستان در قرن نوزدهم در یکی از شهرهای نیوانگلند اتفاق می‌افتد. مکان وقوع داستان، همانطور که از نام کتاب هم پیداست، خانه‌ای با هفت شیروانی است که خانواده‌ی پینچیون نسل در نسل در آن زندگی کرده‌اند. خانه در قرن هفدهم ساخته شده و از همان زمان همواره شایعاتی درباره‌ی رازآمیز بودن آن و مرگ‌های مشکوکی که در آن اتفاق افتاده، سر زبانها بوده.
حالا اما هپزیباه پینچیون در این خانه‌ی کهنسال و رمزآلود زندگی می‌کند و در عین تنگ‌دستی تلاش می‌کند تا آبرومندانه بنماید. کلیفورد، برادرش، بزودی پس از سی سال از زندان آزاد می‌شود. هپزیباه برای آنکه بتواند خرج خانه را تامین کند، بخشی از آن را به یک مغازه تبدیل می‌کند.
با بازگشت کلیفورد از زندان و پیوستن فیبی جوان، یکی از فامیل‌های دور پینچیون‌ها، به آنها زندگی در خانه‌ی هفت شیروانی شکل دیگری به خود می‌گیرد. اما روند حوادث باز هم آرامش خانه را به هم می‌زند و اسراری را که باعث سی سال زندانی شدن کلیفورد شده، برملا می‌کند.

داستان با این جملات آغاز می‌شود:
"در اواسط خیابانی در یکی از شهرهای نیوانگلند خانه چوبین پوسیده و موریانه‌خورده‌ای واقع شده که هفت شیروانی نوک تیز و بلند، روی بام آن سر به فلک کشیده و دودکش عظیم و چند دهانه‌ای را در میان گرفته است. این خیابان به پینچیون استریت معروف است. نام این خانه کهن‌سال، پینچیون هاوس است و درخت نارون قطوری را که جلو در این خانه روئیده، همه بچه‌های شهر به نام پینچیون الم می‌شناسند. من در سفرهای گاه و بی‌گاه خود به این شهر، کمتر اتفاق افتاده است که به خاطر گذشتن از زیر سایه این دو یادگار ایام عتیق، یعنی درخت نارون و این خانه عظیم و کهن که بازیچه باد و باران بوده‌اند، از رفتن به پینچون استریت صرفنظر کنم. منظره این خانه پر هیبت، همیشه در نظر من مثل صورت انسانی جلوه‌گر بود که در خارج آن آثار عمیق توفان و تابش خورشید مبین فراز و نشیب‌های زندگانی گذرنده و ناپایدار نسل‌های بی‌شماری است که در طی قرون متمادی در این خانه زیسته‌اند ..."